Анализа на лик

Анализа на лик

Бак

                   Во оваа книга се зборува за едно куче нарачено Бак. Бак е главниот лик и многу го опишува животот во тоа време. Воедно Бак е динамичен, а не статичен лик како што се неговите другари, кучиња. Динамичен лик е кога размислува однапред, пред нешто уште пред да се случи, превзема соодветни мерки, брзо реагира, додека статичен лик е кога не размислува што ќе се случи, нема иницијатива, му се кажува што да прави, понекогаш е мрзелив, пасивен.

                    Пример за овој лик е кога гледал како Шпиц забавувал и се смеел кога група волци убиваат една беспомошна кучка. Бак забележал уште од тој момент дека Шпиц не е добра личност и знаел какви ќе бидат последиците, со борба. Но се знаело дека нашиот херој ќе го победи Шпиц, дека е многу посилен, повешт, похрабар и од ништо не се плашел, ниту од смртта. Само другите кучиња имале страв од Шпиц.

                    Местото кадешто бил Бак е Аљаска. Сурово, себично, секој си гледал за себе да му е убаво, наместо да има тим и соработка, како кај Антартикот. Пред сето тоа да се случи, Бак живеел на една фарма, но судбината рекла дека бандити ќе го украдат и ќе го носат во Аљаска со брод. Во овој предел на светот немало милодушни луѓе како Тритон и Мерцедес. Мерцедес е жена и сстра на Чарс и сакала да бидат сите животни среќни, живи и здрави, воедно и Тритон. На друга страна Шпиц бил себичен, ладнокрвно суштесво, сакал да биде лидер на екипата кучиња што влечеле санки, исто така бил и Хал кога кучињата не работеле и гимачел и ги терал да работат.

                    Со постапките на Бак забележуваме дека е многу паметен и поради многу постапки и последици, могу луѓе и кучиња го подржавале во било каква ситуација. Ама во овој предел многу луѓе и кучиња така се однесувале, како непријателот Шпиц, поради многу тешки услови и шанси за смрт, наместо да има тим и соработка. И низ сето тоа, Бак ги издржува овие тешки моменти и се справување со ситеслучки.

                    Бак е комплексна личност, сакал да бидат сите еднакви, да има мир , не борби и од сите тие сеќавања, дури и луѓето би се запрашале за овие незаборавни моменти и дејства како да постапуваат и што вистински да вреднуваат.

За буквите

 За буквите

Во првиот дел се изложени трите фази од развојот на писменоста на Словените. Првата фаза е кога Словените биле многубошци и кога тие немале своја азбука туку се служеле со црти и рески (некој вид пиктографско писмо). Втората фаза е кога Словените почнале да се покрстуваат, да го примаат христијанството, но немале своја азбука, туку се служеле со туѓи писма: грчко и латинско (римско). Третата фаза е создавањето на словенската писменост од страна на Кирил и Методиј. Појавата на Кирил е претставена како божјо чудо. Тој ја создал глаголицата со 38 букви, од кои 24 биле создадени по образец на грчкото писмо, а 14 ги измислил сам, според гласовниот систем на словенскиот јазик.  Во вториот дел Црноризец полемизира со непријателите по класичниот систем: теза, антитеза, синтеза. Тезата е прашање, антитезата — одговор, а синтезата — заклучок. Тој се запира на три прашања: 

 

1. Зошто бројот на буквите во словенската азбука е 38, а не 24 како во грчката?

Одговара историски и аргументирано, па дури и со голема доза на подбив дека Грците не знаат со колку точно букви пишуваат. Бидејќи тиа навистина имаат 24 букви, но при пишувањето употребуваат уште 11 дифтонзи (двогласки) и три знака за броевите 6, 90 и 900, па така и кај нив се збираат 38 знака. 

2. Зошто се потребни словенските книги и словенската азбука?

На ова прашање Црноризец одговара користејќи библиска и културно-историска фактологија. Со изнесувањето на податоците за постоењето на писменоста пред Евреите, Грците и Римјаните — Еѓипќаните, Персијанците, Асирците, тој ја разобличува лагата дека писменост постои само на трите од Бога дадени јазици. И во овој дел има остар јазик, нарекувајќи ги непријателите — безумни. А, тој секако докажал дека е многу умен и образован. 

3. Кој Ви ги создал буквите? — прашање упатено кон непријателите.

Во овој дел Црноризец Храбар отворено ги омаловажува Грците. Им укажува дека тие пред да ја создадат азбуката се користеле со феникиското писмо, дека многу мажи и долго време ја создавале грчката азбука, а потоа по долго време, за многу години 70 мажи го преведувале Светото писмо од еврејски јазик. Многу од грчките писатели не ги ни знаат имињата на создавачите на азбуката, ниту на преведувачите. Спротивно на Грците, кај даровитите Словени тоа го направиле двајца мажи — Кирил ја создал азбуката, а заедно со брат му Методиј ги превеле книгите.

 Со овие укажувања Храбар јасно ја изразил мислата дека Словените се во состојба не само да им се приближат, туку и да ги надминат народите со побогата култура од нив.  Во третиот дел е истакната  љубовта на словенските писатели кон творците на словенската писменост, нагласувајќи дека не постои некој што не го знае нивното име и дека тие се подготвени да го чуваат, заштитуваат и продолжат нивното дело, како што тоа го прави и авторот на овој текст.